Басма сөз баянаты
Курман айттагы кубаныч менен Газанын көз жашы ортосунда: офицерлер менен жоокерлерге кайрылуу
Мусулмандар Курман айт майрамын тосуп, аны балдары жана жубайлары менен майрамдоого камынып жаткан ушул күндөрдө, биз бул кайрылуубузду Пакистандын ядролук армиясынын жана үммөттүн калган аскерлеринин ичиндеги ыкластуу жоокерлер менен офицерлерге арнайбыз. Биз аларга эскертебиз. Алар ыйык Палестина жериндеги аялдарды, балдарды, кары-картаңдарды жана эркектерди жардамсыз калтырышты. Аларга жардам бере алышмак, бирок жардам беришкен жок.
Биз силерге аскерий кол башчы жана чыныгы баатыр Салахуддин Айюбини эске салабыз. Ал Байтул Макдис кулагандан кийин (х.583 / 1187-ж.) күлгөн эмес, кайгыдан катуу ооруп калган. Ошондо ал мындай деген: «Ислам шаарлары биринен соң бири кулап жатканын көрүү — мен үчүн оор азап». Ал Хиттин согушунан кийин Байтул Макдисти кресттүүлөрдөн кайра алганда да, шаарга кабагын бүркөп кирген, бул улуу жеңишке кубанган эмес, тескерисинче кайгысын уланткан. Андан бул кайгынын себебин сурашканда, ал мындай деген: «Бул шаарда улуу кайгылуу окуялар болгонун билип туруп кантип кубанмак элем?! Мусулмандарга болгон зулумду эстеп туруп, кантип күлмөкмүн?!». Анткени ал Иерусалимди бошотууну өзүнө милдет катары көрчү, бул үчүн мактанчу да, өзүн баатыр эсептечү да эмес. Анын эң чоң тынчсыздануусу жеңиш менен мактануу эмес, мусулмандардын ыйык жерлерин жана ар-намысын коргоо болчу.
Салахуддиндин абалы Байтул Макдисти бошоткондон мурда да, андан кийин да ушундай болчу. Кресттүүлөр Иерусалимди ээлеп алганда жетимиш миңдей мусулманды өлтүрүшкөн. Бул сан акыркы эки жыл ичинде Газа менен Батыш жээкте яхудийлер өлтүргөн мусулмандардын санына барабар же андан аз. Бул өтө таң каларлык.
Анда суроо туулат, силердин абалыңар, офицерлер жана жоокерлер, Салахуддиндин абалындайбы?! Же болбосо, балдарыңар жана жубайларыңар менен майрамдык эс алууга камынып, алар менен кубанычта жана оюн-зоокто болууга даярданып жатасыңарбы. Газада дагы деле уланып жаткан кыргындар, Лахор, Дакка же Каирдеги курмандык союлган жайлардын биринде болуп жаткандай сезилип жатабы?!
Эгер силердин абалыңар Салахуддиндин абалындай болсо, анда кантип жакын адамыңар менен жолугушуудан ырахат аласыңар? Кантип аялдарыңардын койнунда тынч уктайсыңар? Силер ыйык Палестинада, алгачкы кыбыла жана үчүнчү ыйык мечит жайгашкан жер үчүн, Салахуддин кылган иштин ондон бирине да жетише албай жатасыңар го?
Эгерде силер: «Биз кайда, ошол улуу адамдар?» – деп айтсаңар, анда суроо: силер мусулман элине кыянат кылып, яхудийлер менен бир сапта туруп, аларды колдогондордонсуңарбы? Силер ошол учурда Мисирдин заалымы болгон Фараон жана анын вазири Хаманга жардам берген аскерлер сыяктуу болуп калдыңарбы?. Аллах Таала алар жөнүндө мындай деп айткан:
﴿إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا كَانُوا خَاطِئِينَ﴾
«Албетте Фараон, Хаман жана алардын аскерлери ката кетирүүчү болушту». (Касас сүрөсү, 8-аят).
Силер ошолор менен Сакар (тозок) отунда бирге болууну каалайсыңарбы? Аллах силерди андан сактасын! Силер, урматтуу бир туугандар, Салахуддин сыяктуу эле адамсыңар. Анткени Салахуддин пайгамбар болгон эмес, падыша да болгон эмес, силер сыяктуу эле адам болгон. Силер кандай ыйман келтирсеңер, ал дагы ошондой ыйман келтирген, силер кандай үмүт кылсаңар, ал дагы Алладан ошондой үмүт кылган. Ошондуктан, бул дүйнөнүн алдамчы, убактылуу жыргалын тандап, акыретин сатып жиберген коркок башкаруучулардын азгырыктарына кулак салбагыла.
Мусулмандардын кайгысы жана шахиддер үчүн өч алуу – бул бир гана жетекчилердин же жоокерлердин иши болгон эмес. Бул кайгы бүт үммөткө жайылган. Тарыхчылар жазгандай, Андалусия кулаганда, түндүк Африка менен Чыгыштагы мусулмандар узак убакыт бою майрамдарды өткөрбөй, аза күткөн. Кудс кулаганда жана Масжид аль-Аксада кыргын болгондо, Ислам дүйнөсүнө кайгы жайылып, эл той-аш өткөрүүдөн баш тарткан.
Ататүрктүн дооруна чейин, Осмон султандары Европада шаар жоготкон учурда, сарайларда шаан-шөкөткө тыюу салышып, расмий аза күтүү жарыялашкан. Ал эми Селим I жөнүндө айтылган сөздөр мындай: «Ислам жери коркунуч алдында турганда, тамакта да даам жок, уйкуда да тынчтык жок, жүрөктө да кубаныч жок!»
Бул окуялар — мусулман жерлеринин жоголушуна, ар-намысынын тебеленишине, эркектери менен аялдарынын өлтүрүлүшүнө болгон кайгы ыймандын бир бөлүгү экенин далилдейт. Ал эми мурунку имамдар жана жетекчилер кайгы-муң учурларында кубануу Аллахка, Анын элчисине ﷺ жана мусулмандарга болгон кыянаттык деп эсептешкен. Анда кантип бүгүнкү күндө жер жүзүндөгү эң төмөн, эң ыплас макулук болгон яхудийлер ыйык жерде кылып жаткан зулумга карата унчукпай, кыңк этпей коюуга болот?! Албетте, Пайгамбарыбыз ﷺ айтканындай:
«مَنْ لَا يَهْتَمُّ بِأَمْرِ الْمُسْلِمِينَ فَلَيْسَ مِنْهُمْ، وَمَنْ لَا يُصْبِحُ وَيُمْسِي نَاصِحاً لِلَّهِ وَلِرَسُولِهِ وَلِكِتَابِهِ وَلِإِمَامِهِ وَلِعَامَّةِ الْمُسْلِمِينَ فَلَيْسَ مِنْهُمْ»
«Ким мусулмандардын ишине кайдыгер болсо, алардан эмес. Ким таң менен кечте Аллахка, Анын элчисине, Китебине, жетекчисине жана жалпы мусулмандарга чын ниетинен насыйкат кылбаса, ал да мусулмандардын катарынан эмес» (Ат-Табараний риваяты).
Силердин кулактарыңарга жана көздөрүңөргө Алаа ан-Наджжар деген дарыгер аялдын окуясы жетип барды. Яхудийлердин акылга сыйгыс, коркок аба чабуулунда анын жети баласы каза болуп, сегизинчиси менен жолдошу оор жарадар болгон. Айткылачы, Курман айт күнү тамакка кантип көңүлүңөр толот? Жубайыңардын жанында төшөккө кантип тынч жата аласыңар? Алаа балдарын Кудай жолунда курмандык кылды — силер эмне кылдыңар?
Газада миндеген Алаалар бар, алардын ар бири ушул эки жыл ичинде өз балдарын, туугандарын жоготушту! Эсиңерде болсун — бир кезде Амурияда бир аял “ваа Мутасимах!” – деп чакырганда, Халифа Мутасим ага аскерлерди жөнөткөн. Бир аял Синдде падышанын зулумунан жардам сурап кат жазганда, Хажжаж ибн Юсуф армия жөнөтүп, падышаны өлтүрүп, аял үчүн өч алган. А силерге Палестинадагы мусулман аялдардан миңдеген кыйкырыктар жетип жатат?! Кантип силерге тамак, суу жана уйку жагымдуу сезилет?!
Пайгамбарыбыздын ﷺ өмүр баянында жана халифалар доорунда айрым аялдар жоого чыгууга үндөп же кайдыгерликке каршы нааразылык билдирүү катары өз күйөөлөрүнө жолобой койгон учурлар болгон. Табук согушунда кээ бир аялдар эгер күйөөлөрү жихадга чыкпай калса, алар менен жыныстык мамиледен баш тарткан. Мындай басым менен аларды Аллах жолунда жоого чыгууга мажбурлашкан. Бир аял күйөөсүнө: «Сен Аллах жолунда чыкмайынча, менин төшөгүмө жолобо!» — деген.
Умар ибн аль-Хаттаб رضي الله عنه жихаддан качкандарды жазалаган, аялдарды болсо күйөөлөрүн жихадга үндөөгө дем берген. Айрым аялдар: «Эгер жихадга чыкпасаң, сен мага талак бересиң»,- деп ачык айткан учурлар да болгон.
Умм Хаким бинт аль-Харис тууралуу риваятта айтылат: ал күйөөсү Икрима ибн Аби Жахилди (Исламга катуу каршы болуп, кийин мусулман болгон) жихадга үндөп, ал чыкмайынча анын жанына жолобой турганын айткан. Натыйжада Икрима жихадга чыгып, Ярмук согушунда шахид болгон.
Бүгүнкү күндө мусулман армияларындагы офицерлер менен жоокерлердин кайдыгерлиги өтө коркунучтуу кесепеттерге алып келет. Анткени алар — күчтүн ээлери, элди коргоп, аяр топторду колдоого милдеттүү адамдар. Алар кадимки жарандардай эмес — алардан үммөттүн намысын сактоо күтүлөт. Алардын кайдыгерликтери эркектикти жана намысты жоготууга алып келет.
Умар ибн аль-Хаттаб رضي الله عنه мындай деген: “لا تُقبل شهادة من ترك الجهاد بغير عذر”.
«Жихадды жүйөөсүз таштагандардын күбөлүгү кабыл алынбайт».
Биз силерге: «Иш кечиктирбестен, кам көргүлө!» – дебейбиз. Тескерисинче, ишти кечиктирип жатканыңарды айтабыз. Мурда кетирген шалаакылык жана кайдыгерлик үчүн кайгыргыла, тообо келтиргиле, жана:
﴿انْفِرُوا خِفَافاً وَثِقَالاً﴾
«(Эй момундар), мейли жеңил, мейли оор абалыңарда (тактап айтканда, кааласаңар да, каалабасаңар да согушка) чыккыла». (Тообо сүрөсү, 41-аят).
Силерге кайрылабыз! Аллах түшүргөн өкүмдөр менен өкүм кылуучу, мусулмандардын жерин бошотууга, Палестина, Кашмир, Борнео сыяктуу аёосуз зулумга кабылгандарга жардам берүүгө армияларды даярдаган жана ишке киришкен Хизб ут-Тахрирге жардам бергиле!
Алар силердин коркок, саткын башчыларыңардан үмүт үзгөн бир туугандарыңар. Эми аларга силердин араңардагы калыс, чынчыл адамдардан башка эч ким калган жок.
Силер Алаа ан-Наджжар жана ушул үммөттөгү миңдеген кансырап кыйкырган аялдардын чакырыгына жооп бересиңерби? Силер Салахуддин, Мухаммад ибн Касим, Халид ибн ал-Валид менен бирге Пайгамбарыбыз ﷺдын Көлүндө болууну каалайсыңарбы? Же болбосо зулум режими менен анын аскерий жетекчилери, Фараон жана Хаман менен бирге Сакарда болууга ыраазысыңарбы?!
Бул күндөр акыл ээсинин жана жүрөгүндө ыйманы бар адамдын сыноо күнү. Ар ким өз ордун тандайт. Бирок билип койгула: «Акыркы акыбет – такыбалар үчүн.» (Аъраф сүрөсү, 128-аят). Аллах Таала айткан:
﴿وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ﴾
«Дагы Раббиңер тарабынан болуучу магфират – кечиримге, ошондой эле такыбаалар үчүн даярдап коюлган кеңдиги асмандар жана Жердин барабарында болгон бейишке шашылгыла!» (Аали Имран сүрөсү, 133-аят).
﴿وَجَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللهِ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ﴾
«Мал жаныңар менен Алла жолунда күрөшкүлө! Эгер билсеңер, мына ушул өзүңөр үчүн жакшыраак». (Тообо сүрөсү, 41-аят).
Хизб-ут-Тахрирдин Пакистан вилаятындагы маалымат бөлүмү
25.05.2025
