Басма сөз баянаты
Эй аскерлер! Эй офицерлер! Аллахтын чакырыгына жооп бергиле!
Яхудий түзүмүнүн Газа, Батыш Жээк, Ливан жана Сирияда күн сайын жасап жаткан кылмыштары эч кимге жашыруун эмес. Бүткүл дүйнөнүн көңүл борборунда бүгүн мусулмандардын жери, өзгөчө ыйык Палестина жеринде болуп жаткан окуялар турат. Дүйнөдөгү дээрлик ар бир жаңылык берүүдө, гезитте же журналда бул тема камтылат. Социалдык тармактардын баары балдардын, эмчектеги ымыркайлардын, аялдардын, кары-картаңдардын өлтүрүлүшүнө, мечиттердин уратылышына, оорукана, жолдордун кыйратылышына, үйлөрдүн үстүнө бомба ташталышына, тургундары менен кошо талкаланышына күбө болууда. Качкындар жашаган чатырлар бомбаланып, алардын ичиндеги адамдар жана буюмдар менен кошо өрттөлүүдө…
Эй аскерлер, эй офицерлер!
Ар бир таң эрте формаңарды кийип, көкүрөгүңөрдөгү жылдыздар менен таажыларды күзгүдөн карап жатканда намысыыар ойгонбойбу? Таңкы сапка тизилип, жалтырак куралдарыңарды көрсөтүп, “жерибизди коргойбуз” деп кыйкырып жатканда, намысыңар козголбойбу? Силер буйрукту каапырлык жана бузукулук күчтөрү менен шериктеш болгон режимдерден алып жатасыңар. Ал режимдер болсо силердин бир туугандарыңарды аёосуз бомбалап жатышат. Бул маскаралыктан уялбайсыңарбы?
Силер өз балдарыңарды көкүрөгүңөргө бекем кысып, төшүңөргө ордендерди тагып жүрөсүңөр. Ошол эле учурда Газадагы аталар балдарынын дене бөлүктөрүн желим баштыктарга чогултуп, жерге берүү үчүн көтөрүп жүрүшөт. Силер муну көрүп туруп уятка батпайсыңарбы? Кантип чыдайсыңар, эй аскерлер?
Силер аялдарыңар жана балдарыңар менен дасторкон тегерегинде отуруп, курсагыңарды тойгузуп жаткан кезде, Газадагы боордошторуңар ичээрге суу, жээрге нан таба албай жатышса, ошол тамак силерге даамдуу сезилеби? Сууну ичип жатып, ошол эле учурда башка жерде баласын жоготуп, кандын арасындагы абадан дем алып жатканын көрүү адилеттүүлүкпү?
Араңарда акыл-эстүүсү бардыр, төшөктө эч кандай салым кошпой, жихаддан баш тартып, өлүмдү жатып алып күтүп жаткан адам үчүн ушул абал уят эмеспи? Аллах жүктөгөн милдетти аткарбастан, бул дүйнөдөн өкүнүү менен өтүп жатса, бул өзүн актаган өлүмбү?
Эй жоокер! Сен өзүңдүн кызматташыңды көрүстөнгө көтөрүп бара жатасың. Ал төшөктө жатып көз жумду, милдетин аткарбастан, ал тургай караңгылыктын сакчысы болуп калды. Ошондо жан дүйнөң айтпайбы: “Убакыт өтүп жатат, милдет мени чакырууда!” деп?
Эй жоокерлер! Ушул азаптуу трагедиялардын баарын көрүп, кантип унчукпай өтүп кетесиңер? Бул кыргындар силерге тиешеси жоктой, өлтүрүлүп жаткандар силердин үммөтүңөрдөн эместей, милдетиңер аларды коргоо эместей, кантип кайдыгер боло алдыңар?
Силер шордуу абалга кантип макул болдуңар? Боордошторуңар силерди жардамга чакырып жатышат. Аталар силерге үнү жетишинче кыйкырып жатышат. Балдары: “Бизди коргогула!” деп жалбарып жатышат. Кыз-келиндер көз жаш менен үмүт артып карап жатышат. Бирөө да жооп бербейт, силердин араңарда жооп кайтара турган жан жокпу?!
﴿اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللهِ مَا لَكُم مِّن مَّلْجَأٍ يَوْمَئِذٍ وَمَا لَكُم مِّن نَّكِيرٍ﴾
“(Эй инсандар), Алла тарабынан эч кайтарым болбой турган бир Күн (Кыямат) келип калуусунан илгери, Раббиңерге моюн сунгула! Ал Күндө силер үчүн эч бир кача турган жай да болбойт жана силер үчүн (кылып өткөн күнөөңөрдү) тануу (мүмкүнчүлүгү) да болбойт.” (Аш-Шура сүрөсү, 47-аят).
Хизб-ут-Тахрирдин Борбордук маалымат бөлүмү
14.04.2025
