Халифалыктын жоктугунан мусулмандар эмнени жоготушту?
Саид Ридван Абу Аввад
Медина шаарында алгачкы Ислам мамлекети негизделгенде, адилеттүүлүк менен ырайымдын үммөтү жаралып, дүйнөнү нурга жана адилетке толтурду. Ал жерде караңгылык өкүм сүрүп турган мезгилде, Ислам дүйнөгө жарык алып келип, адамдарды макулукка кулчулуктан Жаратканга кулчулук кылууга жана ар кандай диндердин зулумунан Исламдын адилеттүүлүгүнө алып чыкты. Ислам ар түрдүү элдерди бириктирип, араб менен ажамдын, кара менен актын ортосунда эч кандай айырма койгон жок. Бул мамлекет Аллахтын адилеттүү өкүмү менен башкарылды. Аллах Таала мындай деп айткан:
«Эй ыйман келтиргендер! Адилеттикти бекем кармаган күбөлөр болгула, ал тургай өзүңөргө, ата-энеңерге жана жакын туугандарыңарга каршы болсо да» (4: 135).
Пайгамбар ﷺ дүйнөдөн өткөндөн кийин, анын ордуна Халифалык мамлекети түзүлүп, мусулмандар да, мусулман эместер да кылымдар бою бакубат жашашты. Ал мамлекет адилеттүүлүктүн үлгүсү болуп, ар бир мазлум үчүн баш паанек болду.
Халифалык эмнени билдирет? Анын жоктугунан мусулмандар жана жалпы адамзат эмне жоготту?
Халифалык – бул бүткүл дүйнөдөгү мусулмандар үчүн башчылык кылган жалпы башкаруу системасы. Ал динди сактап, дүйнөнү Аллахтын мыйзамдары менен башкаруучу бийлик.
Халифалык – бул бир гана мамлекет эмес, ал Ислам акыйдасынан келип чыккан, жашоонун бардык тармагын камтыган толук система. Аллах Таала мындай деген:
«Бүгүн Мен силер үчүн диниңерди толуктадым, силерге болгон ырайымымды кемелине жеткирдим жана силерге Ислам динин ыраа көрдүм». (5: 3).
«Биз сага бардык нерсени түшүндүргөн Китепти түшүрдүк, ал – мусулмандар үчүн Туура жол, мээрим жана кубаныч кабары». (16: 89).
Ислам үммөтү бүгүн эле пайда болгон эмес жана ал башка элдердин мыйзамдары менен жашаган эмес. Анын мыйзамдары ааламды жана адамзатты жараткан Заттан келген. Бул мыйзамдар пенденин каалоосуна негизделген эмес. Адамдар чыгарган мыйзамдар сыяктуу капиталисттерге, мунай жана курал компанияларына кызмат кылбайт. Аллах Таала мындай дейт:
«Эгерде акыйкат алардын каалоолоруна ылайык келсе, асмандар менен жер жана алардагы нерселер бузулуп кетмек». (23: 71).
Ислам мусулмандарга өзүнүн мамлекетин курууну, динди коргоону, анын өкүмдөрүн аткарууну жана анын кабарын бүт дүйнөгө жайылтууну буйруган. Ислам мамлекеттик башкарууну динден бөлүнгөн нерсе катары карабайт. Ислам дини мамлекеттин негизги тиреги болуп саналат. Анткени Пайгамбар ﷺ айткан:
«Аллахтын динин аны толук сактагандар гана тикелей алат».
Сахабалар Пайгамбар ﷺ менен кыйынчылыкта да, жеңилдикте да, сүйгөн жана жек көргөн нерселеринде да, мал-мүлкүн жана өмүрүн курман кылууга ант беришкен. Алар эч кимден коркпостон, Аллахтын өкүмдөрүн аткарган.
Ислам мамлекети тикеленгенде, ал дүйнөдөгү заалимдерге каршы туруп, көптөгөн элдерди Исламга алып келип, аларды бактылуу кылды. Мурда кор болгон элдер Ислам менен дүйнөгө үстөмдүк кылышты. Ал эми башкалар болсо:
«Эгерде биз сенин туура жолуңду кабыл алсак, мекенибизден куулуп кетебиз» (28: 57), – деп чоочулашты.
Бирок, Халифалык алардын сөзүн жокко чыгарып, мусулмандарды бириктирип, алардын душмандарын жеңип, алардын абройун жана динин сактап, жерлерин коргоп, бардык адамдарга адилеттүүлүктү орноткон мамлекет болду.
Исламдын душмандары узак убакытка созулган күрөштөн кийин мусулмандардын күчү Халифалыкта экенин түшүнүштү. Эгер аны кулатышса, Ислам жоголуп, мусулмандар алсырай турганын билишти. Ошондуктан, алар саткындардын жардамы менен Халифалыкты кыйратышты. Бул саткындар Ислам менен арабчылыктын кийимин кийген, бирок дүйнөнүн убактылуу пайдасына көз арткандар эле.
Халифалык кулагандан кийин Ислам коомдук жашоодон четтетилип, ал диний ырым-жырымдар жана китепканалардагы теориялык илим катары гана калды. Натыйжада, мусулмандар өз дининен да, дүйнөлүк үстөмдүгүнөн да ажырады.
Халифалык кулагандан кийин үммөт майдаланып, алсыз мамлекетчелерге бөлүнүп кетти. Алар «мамлекет» деп аталганы менен чынында, бул жалган эле. Дин менен акыйданын ордуна улутчулдук киргизилди, мусулмандардын аң-сезими булганып, элдердин акылы кулчулукка түшүрүлдү.
Халифалык кулагандан кийин мусулмандардын денесине рак шишигиндей сионисттик “израил” мамлекети отургузулду. Ал мусулмандардын душмандары үчүн курч курал болуп, мусулмандардын биригүүсүнө жана көтөрүлүшүнө тоскоол болду.
Халифалык кулагандан кийин Ислам үммөтүнүн чек араларын душмандар чийип бере турган болду. Алар мусулмандардын конституцияларын жазып, башкаруучуларын дайындап, аларды бузук саясат менен курчап алышты. Бул башкаруучулар үчүн коопсуздук күчтөрүн түзүп, аларды өз элине зулум кылууга үйрөтүштү. Жалган маалымат таратуучу медианы жана эки жүздүү журналисттерди колдонуп, чындыкты бурмалап, мусулмандардын аң-сезимин өлтүрүүгө аракет кылышты.
Ошондой эле, алар мусулмандарды башкарып туруучу жалган уюмдарды түзүштү. Бул уюмдар Исламдын ураанын көтөргөнү менен, Исламдык чечимдери жок эле. Алар элди башкаруу системасына баш ийдирип, режимди сактоо үчүн иштешти. Ал тургай, мусулмандар көтөрүлүшкө чыкканда, душмандар ага каршы революцияларды уюштурушту. Алардын айрымдары куралдуу кыймылдарга байланып, тышкы күчтөргө көз каранды болуп калышты.
Халифалык кулагандан кийин элди коргой турган мамлекет да жоголду. Мусулмандарды коргоого тийиш болгон армиялар малай башкаруучулардын көзөмөлүндө калып, эл кор болгон кезде четте карап турушту. Душмандар Ислам жерлерин басып алып, мусулмандардын канын төгүп, ыйык жерлерди булгап, аялдарын кордогондо, армиялар казармаларында отурушту.
Халифалык кулагандан кийин байлыктар талап-тонолуп, элге салык салынып, жакырчылык күчөдү. Жумушсуздук жайылып, билим берүү бузулуп, адамдардын акылы бузулуп, күнөөкөрлүк көбөйдү, ал эми адеп-ахлак унутулду.
Халифалык кулагандан кийин саясий чечимдер өз колубузда болбой калды. Биздин мамлекеттер өзүбүздүн элибизге жана динибизге каршы иштеген баскынчылар тарабынан башкарылган түзүмдөргө айланды. Биз дүйнөлүк зулум системасына муктаждык менен караган кайырчыларга айландык. Бир кезде дүйнөгө үстөмдүк кылган мусулмандар азыр үчүнчү дүйнөнүн эң артта калган калкына айланды.
Халифалык кулагандан кийин мусулмандар бул дүйнөдө да, акыретте да чоң жоготууга учурашты. Алардын жерлери душмандардын колундагы колонияларга айланып, мусулмандар алардын ичинде кул болуп жашап калышты.
Халифалыктын мааниси жана анын кайра келиши эмнени билдирет? Ислам бизге халифалыксыз үч күндөн ашык жашоого тыюу салган. Пайгамбар ﷺ айткан:
«Кимде-ким мойнунда халифалыкка байланган ант (байат) болбогон абалда өлсө, ал жахилия (Исламга чейинки караңгылык доорунун) өлүмү менен өлүптүр».
Халифалыкка каршы чыга турган адам – же каапыр, же саткын, же коркок адам. Анткени, халифалык мусулмандарды бириктирет, алардын душмандарын кыйратат, мусулмандардын диндерин жана ыйыктыктарын коргойт жана аларды Аллахтын өкүмдөрү менен башкарат.
Мусулман адам эч качан «Биздин колубуздан эч нерсе келбейт» деп шылтоо кылбашы керек. Анткени, эгерде ыймандуу элдин жүрөгүндө бекем ишеним болуп, аларды акыйкат менен башкарчу адилеттүү жана аң-сезимдүү жетекчилик болсо, анда Аллах аларды сөзсүз жеңишке жеткирет. Аларга каршы бүткүл дүйнө бириксе да, Аллах аларды колдойт. Кантип Аллахтын колдоосу менен жүргөн эл жеңилип калышы мүмкүн?!
Пайгамбар ﷺ өзүнүн сахабасына:
«Эй Абу Бакр, үчүнчүбүз Аллах болгон учурда эмнеден коркосуң?», – деген.
Аллах Таала айтат:
«Чындыгында, Аллах Өзүн колдогон адамдарга сөзсүз жардам берет. Ал – күчтүү, үстөм». (22: 40).
«Аллах силерден ыйман келтирген жана жакшы амалдарды кылган адамдарды, мурункулардын ордуна (жер жүзүндө) халифа кылууну убада кылды. Аларга өзү ыраа көргөн динин үстөм кылат жана аларды коркунучтан кийин бейпилдикке жеткирет. Алар Мага сыйынышат жана Мага эч нерсени шерик кылышпайт». (24: 55).
«Эгер Аллах силерге жардам берсе, силерди эч ким жеңе албайт. Ал эми эгер Аллах силерди таштап койсо, анда силерге ким жардам бере алат? Ыймандуулар Аллахка гана таянышы керек». (3: 160).
Роя гезити
