بسم الله الرحمن الرحيم
Куфрдун сөзү менен ар дайым жаңжал, ал эми Аллахтын өкүмү менен болсо,эки дүйнө бактылуулугу!
Мусулмандардын тагдырын, мамлекеттик чегараларды, акимдерибизди жана алакалардын көрүнүшүн качанкыга чейин душмандарыбыз белгилейт? Качанкыга чейин??? Бул проблема чет элдиктердин Ислам өлкөлөрүнө аралашып жаткан колдорун кесип таштоо менен о.э. мусулмандар өздөрүнүн Исламын өкүм чыгаруучу кылышы менен гана чечилет. Бир гана ушул жол менен биздин азиздигибиз кайрадан тикеленет. Аллах Таала айтат:
«Бардыгыңар Алланын жибине (Куранга) байлангыла жана бөлүнбөгүлө» [3:103]
Расулуллах с.а.в.:
«الْمُسْلِمُونَ تَتَكَافَأُ دِمَاؤُهُمْ وَهُمْ يَدٌ عَلَى مَنْ سِوَاهُمْ وَيَسْعَى بِذِمَّتِهِمْ أَدْنَاهُمْ»
«Мусулмандардын каны бирдей. Алар өздөрүнөн башкаларга каршы бир муштум. Алардын эң төмөнкү даражадагысы берген амандык да таасирдүү», — деген.
Хадис китептеринде демократиялык, республикалык жана королдук түзүмдөрдүн мубахтыгы айтылган бир да шаръий далил жок. Булардын бардыгы Исламда арам кылынган. Ислам башкаруу түзүмүн “бардык мусулмандар үчүн бир гана халифалык түзүмү” деп белгилеп берген. Ага ылайык, Сайкс-Пико (1916) келишимин т.а. мусулмандарды элүүдөн көбүрөөк мамлекетчелерге бөлүп таштаган жасалма чегараларды тан алуу же ошол негизде жаңжалдашуу арам. Мусулмандардын мамлекети – кудум тарыхта болгону сыяктуу – бирөө болушу важиб.
“Арабий жана Исламий” же “Өзбекстан – Кыргызстан” мусулмандары дегендей атаманы колдонуучу ар бир адам Аллах Тааланын:
– “(Эй, инсандар), силердин диниңер акыйкатта бир дин (Ислам). Мен болсо(баарыңардын) Роббиңермин. Демек, Мага гана ибадат кылгыла!”. [21:92]
деген буйругуна каршы чыгып, кафир колонизатордун сөзүн кабыл алган болот. Карапайым калк да “чоңдорго шылтап коюп кутулабыз” деп куру кыялга берилбесин. Себеби, Аллах Таала мындай деп кабар берүүдө:
يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَالَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَ ۩ وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَ ۩ رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنْ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا
— “Жүздөрү жалында айландырыла турган – күйдүрүлө турган күндө, алар: «Аттиң! биз да Аллахка моюн сунганыбызда, пайгамбарга моюн сунганыбызда кана», — дешет. Дагы алар: «Оо Роббибиз, чындыгында, биз башчыларыбызга жана чоңдорубузга моюн сундук, анан, алар бизди (туура)жолдон адаштырышты. Оо Роббибиз, Сен аларга азапты эки эсе кылып бергин жана аларды чоң наалат менен наалаттагын», — дешти. [33:66-68]
Муттакий.
